Happy Socks

Hoe creëer je onderlinge verbondenheid als je in deze tijd komt te overlijden? Dat vroeg ze zich af vanaf het moment dat duidelijk werd dat er maar 30 mensen op haar uitvaart mochten komen. Ze was al 5 jaar ziek, waarvan de laatste 2 jaar duidelijk werd dat ze niet beter zou worden. Na dat slechte nieuws begon ze vrijwel meteen haar uitvaart te plannen. Niet omdat ze controle wilde houden, maar om haar naasten zo veel mogelijk te ontlasten. Want dat deed ze haar hele leven al.

Onbaatzuchtig
Ze stond klaar voor iedereen die hulp nodig had; in goede adviezen, door te koken voor anderen, bloemstukken te maken, glazen voor alle buurkinderen te graveren met Hoera Geslaagd en nog veel meer. Ze pakte zowat elke gelegenheid aan om er een feestje van te maken en was daarbij volkomen onbaatzuchtig.

Happy Socks
Sokken moesten er komen. Happy Socks. Voor iedereen die haar kende, maar niet op haar uitvaart kon komen. En dan samen wandelen. Wel op 1,5 meter afstand, want ze wilde niet dat er iemand door haar overlijden besmet zou raken met Corona. Dus bestelde ze 200 paar sokken. Veel daarvan heeft ze nog persoonlijk kunnen geven.

Koffie en oliebollen
Op de dag van de uitvaart heeft het gezin met elkaar en alle belangstellenden haar geliefde wandeling gemaakt met hun Happy Socks aan. Bijzonder was dat de buurt de vlag halfstok had gehangen. Daarna kreeg men koffie met een oliebol. Omdat ze ieder jaar op Oudejaarsdag voor de hele buurt oliebollen bakte. Haar wens: “Als deze sokken zijn versleten, is het verdriet om mijn overlijden hopelijk ook wat versleten”. Ik ben benieuwd hoe lang mijn sokken goed zullen blijven.