Een eigen graf is een graf dat voor een bepaalde tijd op naam van één van de nabestaanden (familieleden) van de begraven persoon gezet wordt. De persoon die de grafrechten krijgt, bepaalt dus ook wie er in het graf begraven mogen worden. Dat zijn meestal familieleden. Deze grafrechten zijn overdraagbaar, zodat ze in de familie kunnen blijven als de vorige rechthebbende zelf ook komt te overlijden. Het plekje grond blijft echter altijd van de eigenaar van de begraafplaats. Men koopt de grafrechten voor minimaal 10 jaar. Maar dat kan ook langer; bijvoorbeeld voor 20 jaar, 40 jaar of soms voor onbepaalde tijd. De kosten voor een begrafenis met een eigen graf worden grotendeels bepaald door de eigenaar van de begraafplaats (particulier of gemeente).

Een algemeen graf is een graf met een korte looptijd (ligtijd eigenlijk), meestal 10 jaar, waarin personen worden begraven die niet voor een eigen graf kiezen. Het is meestal een 2- of 3-persoons graf, waarin 2 of 3 mensen komen te liggen, die onderling geen enkele band hebben en geheel vreemden van elkaar zijn. Op een algemeen graf wordt geen grafbedekking aangebracht die het hele graf bedekt, zoals met een eigen graf gebeurt, maar 2 of 3 kleine monumentjes. Want iedere familie heeft zijn eigen voorkeuren voor monumenten en teksten of beplanting, net als bij eigen graven. Maar men heeft nu een half of eenderde oppervlak. De kosten voor een begrafenis in een algemeen graf liggen beduidend lager dan die van een particulier graf. Maar ook hier variëren de prijzen per eigenaar.